Δείτε τι δείχνει νέα έρευνα για τα σπίτια που έχουν σκύλο!

Τα σπίτια με σκύλους έχουν διαφορετικές μικροσκοπικές μορφές ζωής από τα σπίτια που δεν υπάρχουν ζώα, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση PLoS ONE.
Στο πλαίσιο της μελέτης τους οι επιστήμονες συνέλλεξαν μικροοργανισμούς από 1.300 σπίτια με και χωρίς σκύλους στις ΗΠΑ.
Τα δείγματα ελήφθησαν από τις εξής εννιά επιφάνειες: οθόνη τηλεόρασης, πάγκος κουζίνας, ψυγείο, κάθισμα τουαλέτας, ξύλο κοπής, μαξιλαροθήκη, χερούλι εξώπορτας, περίγραμμα εσωτερικής πόρτας και περίγραμμα εξώπορτας. Οι επιστήμονες εντόπισαν 7.726 διαφορετικούς τύπους βακτηρίων, τα περισσότερα στα σπίτια με σκύλους και κυρίως στις περιοχές που ακουμπάμε εμείς και το φαγητό μας, καθώς και στις περιοχές που συγκεντρώνονται μεγάλες ποσότητες σκόνης.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι οι γυναίκες που ζουν με σκύλο στο σπίτι την περίοδο της εγκυμοσύνης είναι λιγότερο πιθανό να γεννήσουν παιδιά με αλλεργίες, επειδή τόσο η μητέρα όσο και το έμβρυο «εξοικειώνονται» με μια ευρεία γκάμα μικροβίων.
Εκτός αυτού, παλαιότερη έρευνα Φινλανδών επιστημόνων είχε δείξει ότι τα μωρά που μεγαλώνουν με κατοικίδια, ειδικά σκύλους, έχουν λιγότερες πιθανότητες για κρυολογήματα και λοιμώξεις του αναπνευστικού κατά την παιδική ηλικία.
[VIA]

Περισσότερα

Πως βλέπουν οι σκύλοι;

Οι περισσότεροι έχουμε την εσφαλμένη εντύπωση πως οι σκύλοι έχουν αχρωματοψία και πως δεν βλέπουν καθόλου χρώματα, παρά μόνο διάφορους τόνους του γκρι. Αυτό είναι λάθος. Οι σκύλοι βλέπουν χρώματα, όχι όμως τόσα πολλά και τόσο έντονα όπως τα βλέπει ο άνθρωπος.

Το ανθρώπινο μάτι έχει τρεις διαφορετικούς φωτοϋποδοχείς, που μας επιτρέπουν να βλέπουμε ένα ευρύ φάσμα χρωμάτων, από το σκούρο βιολετί μέχρι το κόκκινο. Το μάτι των σκύλων όμως, έχει μόνο δύο φωτοϋποδοχείς, με αποτέλεσμα να βλέπει ένα μικρότερο φάσμα χρωμάτων. Πιο συγκεκριμένα, οι σκύλοι δεν βλέπουν το ουράνιο τόξο όπως εμείς, δηλαδή ως βιολετί, μπλε, γαλάζιο, πράσινο, κίτρινο, πορτοκαλί και κόκκινο, αλλά με την αντίστοιχη σειρά: σκούρο μπλε, ανοιχτό μπλε, γκρι, ανοιχτό κίτρινο, σκούρο κίτρινο, καφετί και σκούρο γκρι.

Οτιδήποτε είναι πράσινο, κίτρινο ή πορτοκαλί, το βλέπουν σαν μια απόχρωση του κίτρινου, και οτιδήποτε είναι φούξια, βιολετί ή σκούρο μπλε, σαν μια απόχρωση του μπλε. Τα γαλάζια και τα κόκκινα τα βλέπουν ως γκρι.

Το πιο αστείο είναι πως τα περισσότερα παιχνίδια σκύλων που κυκλοφορούν στο εμπόριο είναι φτιαγμένα σε κόκκινο ή έντονο πορτοκαλί χρώμα, δύο χρώματα τα οποία οι σκύλοι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν καθόλου, και τα βλέπουν σαν σκούρο γκρι ή ανοιχτό κίτρινο!

Μην σας φανεί λοιπόν παράξενο αν βρίσκεστε στο πάρκο και πετάξετε ένα κόκκινο ή πορτοκαλί μπαλάκι στον σκύλο σας, και αυτός δεν αντιδράσει και δεν πάει να το φέρει. Δεν είναι ούτε χαζός ούτε ξεροκέφαλος. Απλά δυσκολεύεται να ξεχωρίσει το μπαλάκι μέσα στο χορτάρι, καθώς γι' αυτόν έχουν σχεδόν την ίδια απόχρωση!

Κάποια άλλα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά της όρασης των σκύλων, είναι τα εξής:

Τα σκυλιά βλέπουν πολύ καλύτερα από τους ανθρώπους στο ημίφως, και αναγνωρίζουν την κίνηση πολύ καλύτερα από εμάς.
Αντιλαμβάνονται πολύ καλύτερα τις εναλλασσόμενες εικόνες, με αποτέλεσμα αυτό που βλέπουμε εμείς στην τηλεόραση σαν συνεχή κίνηση της εικόνας, εκείνα να το αντιλαμβάνονται σαν καρέ-καρέ.
Εχουν διαφορετικό εστιακό πεδίο από το δικό μας. Αυτό σημαίνει πως όταν το ανθρώπινο μάτι εστιάζει ένα αντικείμενο στα 2 μέτρα, το ίδιο αντικείμενο ο σκύλος θα το εστιάσει στους 60 πόντους.
Το εύρος της όρασής τους είναι περίπου 80 μοίρες, που σημαίνει πως έχουν μιας πολύ καλής ποιότητας πανοραμική όραση. Οι μοίρες φυσικά διαφέρουν ελαφρώς από φυλή σε φυλή. Για παράδειγμα ένα collie έχει μικρότερο εύρος όρασης από ένα golden retriever, κάτι που σχετίζεται με την θέση των ματιών στο κεφάλι, και το μήκος της μουσούδας.
Τέλος, καλό θα είναι να έχουμε πάντα υπόψη μας το επίπεδο από το οποίο βλέπουν τον κόσμο οι σκύλοι. Το μέγεθος, η απόσταση, τα πάντα είναι διαφορετικά όταν τα βλέπεις από ένα ύψος 20-30 ή 50 πόντους πάνω από το έδαφος, και τελείως διαφορετικά όταν τα βλέπεις από ένα ύψος 1 μέτρο και 70 πόντους πάνω από το έδαφος.

Περισσότερα

Τι πραγματικά υπάρχει μέσα στις ξηρές τροφές;

"Φρέσκα κοτόπουλα, κομμάτια ζουμερού βοδινού, φρέσκα δημητριακά, και όλα τα θρεπτικά συστατικά που θα χρειαστεί ποτέ ένας σκύλος ή μια γάτα στην διατροφή τους".

Αυτά συνήθως απεικονίζονται στις συσκευασίες των ξηρών τροφών των κατοικίδιών μας, και αυτά αναφέρονται με έμφαση σε όλες τις αντίστοιχες διαφημίσεις.

Η συγκεκριμένη έρευνα διερευνά την διαφορά μεταξύ του τι εντύπωση έχουν οι καταναλωτές πως αγοράζουν, και τι πραγματικά παίρνουν. Επικεντρώνεται στις πιο συνηθισμένες και κοινές μάρκες ζωοτροφών που βρίσκονται στα μεγάλα super market και καταστήματα, χωρίς όμως αυτό να αποκλείει πως και οι άλλες, οι πιο εξειδικευμένες premium μάρκες δεν έχουν υποπέσει ποτέ σε αντίστοιχα παραπτώματα.

Αυτό που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι καταναλωτές, είναι πως η βιομηχανία ζωοτροφών, είναι μια προέκταση και η κατάληξη των περισσευμάτων της ανθρώπινης βιομηχανίας τροφίμων. Όλα τα υποπροϊόντα και τα σκουπίδια των σφαγείων, όλοι οι σπόροι που θεωρούνται ακατάλληλοι για κατανάλωση από τον άνθρωπο, και άλλα παρόμοια υπολείμματα, μετατρέπονται από σκουπίδια σε κέρδος για τις εταιρείες ζωοτροφών. Στα υπολείμματα αυτά περιλαμβάνονται τα έντερα, οι μαστοί, οι οπλές, τα κεφάλια, και ενδεχομένως ολόκληρα άρρωστα και πεθαμένα ζώα ή καρκινικά μέρη των ζώων.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως μεγάλες εταιρείες τροφίμων, όπως η Nestle, η Del Monte, η Master Foods, αλλά και άλλες που δεν έχουν σχέση με την διατροφή, όπως η Procter and Gamble ή η Colgate-Palmolive, έχουν δημιουργήσει εδώ και χρόνια αντίστοιχες εταιρείες ζωοτροφών, όπως η Purina, η Hills, η Sheba, η Pedigree, η Royal Canin και πολλές άλλες. Σε αυτές έχουν βρει ένα πρόσφορο έδαφος να αξιοποιήσουν τα απομεινάρια και τα σκουπίδια που απομένουν από τις βιομηχανίες ανθρώπινης διατροφής.

Βασικά χαρακτηριστικά της ετικέτας και των αναγραφόμενων συστατικών.
Ο όρος "γεύμα" μπορεί να δοθεί σε ένα προϊόν, όταν τουλάχιστον το 25% του βάρους του αποτελείται από το κύριο συστατικό της τροφής π.χ. κοτόπουλο. Οποιοδήποτε άλλο συμπληρωματικό συστατικό μπορεί να αναγράφεται στην ταμπέλα, αρκεί να αποτελεί τουλάχιστον το 3% του βάρους της τροφής. Για παράδειγμα, το γεύμα "κοτόπουλο με ρύζι" που αναγράφεται σε μια ταμπέλα, στην ουσία μας περιγράφει πως η κροκέτα περιέχει 25% κοτόπουλο και 3% ρύζι.
Τέλος, ο όρος "γεύση" μπορεί να χρησιμοποιηθεί άνετα, αρκεί το προϊόν να προσδίδει κάποιο έντονο χαρακτηριστικό στο τελικό αποτέλεσμα. Δηλαδή όταν κάτι αναγράφεται "με γεύση βοδινού", μπορεί να σημαίνει πως έχουν χρησιμοποιηθεί ελάχιστα κομμάτια ή εντόσθια βοδινού για να δώσουν άρωμα και γεύση, ή ακόμα χειρότερα να μην έχει χρησιμοποιηθεί καθόλου βοδινό, αλλά μόνο τεχνητές γεύσεις.

Πως φτιάχνονται οι ξηρές τροφές.
Αρχικά, όλα τα υλικά αναμιγνύονται σε μεγάλους κάδους και πολτοποιούνται.
Στην συνέχεια η ζύμη περνά μέσα από ατμό και υψηλή πίεση, και μπαίνει μέσα στα καλούπια που της δίνουν το τελικό σχήμα. Τέλος, όταν εξέρχονται από τον εξωθητή, πολύ γρήγορα μαχαίρια την κόβουν σε μικροσκοπικά κομμάτια. Μετά οι κροκέτες αφήνονται να ξεραθούν και στο τέλος ψεκάζονται με λίπος ή άλλα καρυκεύματα ώστε να γίνουν πιο εύγευστες.

Αν και η διαδικασία του μαγειρέματος στον ατμό σκοτώνει τα βακτηρίδια που υπάρχουν στα συστατικά, το τελικό προϊόν μπορεί να αποκτήσει άλλα καινούργια βακτήρια κατά την διάρκεια της ξήρανσης, της επικάλυψης και της συσκευασίας. Μερικοί ειδικοί προειδοποιούν πως αν η ξηρή τροφή μουλιάσει σε νερό, γάλα ή οποιοδήποτε άλλο υγρό, μπορεί να επιτρέψει στα βακτηρίδια να βγουν στην επιφάνεια, να πολλαπλασιαστούν και να προκαλέσουν ασθένειες στο ζώο μας.

Πως φτιάχνονται οι κονσέρβες.
Ολα τα συστατικά που μπαίνουν στις κροκέτες της κονσέρβας βρίσκονται σε πιο "φρέσκια" μορφή, και υπάρχουν και ατόφια κομμάτια κρέατος μέσα σε αυτά. Αναμειγνύονται όλα αυτά μαζί με άλλα πρόσθετα, κομματιάζονται, μαγειρεύονται και στο τέλος μπαίνουν σε αποστειρωμένες κονσέρβες.
Οι τροφές στην κονσέρβα έχουν αρκετά διαφορετικό περιεχόμενο από τις ξηρές τροφές. Μπορεί να περιέχουν και αυτές κάποιο ποσοστό υποπροϊόντων κρεάτων κλπ, παρόλα αυτά, όλα τα συστατικά βρίσκονται ακόμα σε πιο "φρέσκια" μορφή και δεν υπόκεινται σε τόσο μεγάλη επεξεργασία όσο στις ξηρές τροφές.
Συμπερασματικά, οι κονσέρβες έχουν στην πραγματικότητα αρκετά μεγαλύτερο ποσοστό πρωτεΐνης στο γεύμα, από ότι μια ξηρά τροφή.

Κίνδυνοι που βρίσκονται μέσα στις ζωοτροφές.
Βακτήρια: Τα σφαγμένα ζώα, καθώς και εκείνα που έχουν πεθάνει επειδή έχουν νοσήσει, είναι η βασική πηγή του κρέατος και των υποπροϊόντων που γίνονται ζωοτροφές. Ένα ζώο που πέθανε σε μια φάρμα θα καταλήξει στην μονάδα επεξεργασίας, μέρες μετά τον θάνατό του. Συνεπώς το κρέας του είναι συχνά μολυσμένο με βακτήρια όπως η σαλμονέλα. Τέτοια επικίνδυνα βακτήρια φαίνεται πως μολύνουν πάνω από το 50% των έτοιμων γευμάτων. Η διαδικασία του μαγειρέματος συνήθως σκοτώνει τα βακτήρια, όμως δεν εξαλείφει τις τοξίνες που δημιουργούνται και μπορεί να κάνουν κακό στο ζώο μας.
Επίσης, επειδή κάποια ζώα πριν πεθάνουν είναι άρρωστα, τους έχουν χορηγηθεί φάρμακα και ουσίες που υπάρχουν και μετά τον θάνατό τους μέσα στο κρέας τους, και περνάνε και στο τελικό προϊόν της ζωοτροφής.
Μυκοτοξίνες: Οι τοξίνες από μύκητες βρίσκονται στην μούχλα. Οι σύγχρονες γεωργικές πρακτικές, οι καιρικές συνθήκες και η διαδικασία αποξήρανσης της τροφής, δημιουργούν μούχλα. Πιο ευαίσθητα στην μούχλα είναι τα σιτηρά που συνήθως περιέχονται στις ζωοτροφές.
Χημικά κατάλοιπα: Υπολείμματα φυτοφαρμάκων βρίσκονται συχνά σε διάφορα προϊόντα. Όσα προϊόντα κρίνονται από τους ελέγχους πως είναι ακατάλληλα για τον άνθρωπο λόγω μεγάλης περιεκτικότητας σε φυτοφάρμακα, μπορούν άνετα να χρησιμοποιηθούν στις ζωοτροφές.

Η αντίληψη ότι μια έτοιμη ξηρά τροφή προσφέρει όλα τα θρεπτικά συστατικά που θα χρειαστεί στην ζωή του το κατοικίδιο μας, είναι ένας επικίνδυνος μύθος. Πλέον, η διατροφή που προσφέρουμε στις γάτες και τους σκύλους μας, απέχει πάρα πολύ από οτιδήποτε έτρωγαν οι πρόγονοί τους. Το μεγάλο ποσοστό σιτηρών, άμυλου και ακατάλληλου προς βρώση κρέατος που υπάρχει στις έτοιμες ζωοτροφές, δημιουργεί συχνά αρκετά προβλήματα υγείας στα ζώα μας, όπως:
- ασθένειες του ουροποιητικού συστήματος
- νεφρική ανεπάρκεια
- οδοντικά προβλήματα
- παχυσαρκία
- χρόνια πεπτικά προβλήματα
- καρδιακά προβλήματα
- υπερθυροειδισμό

Με βάση όλα τα παραπάνω λοιπόν, προφανώς θα πρέπει να επανεξετάσουμε την επιλογή μιας ξηράς τροφής ως την μοναδική και αποκλειστική τροφή του ζώου μας για όλη του την ζωή, και θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά μια στροφή σε πιο οργανικές και φυσικές τροφές, για την καλύτερη υγεία και ευζωία του ζώου μας.

Περισσότερα

Η ωτίτιδα στους σκύλους

Η ωτίτιδα είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που εμφανίζεται πιο συχνά στους σκύλους παρά στις γάτες. Πρόκειται για την φλεγμονή του έξω ακουστικού πόρου, και βρίσκεται σε έξαρση όταν υπάρχει υγρασία και ζέστη.

Υπάρχουν κάποιες ράτσες σκύλων που είναι πιο επιρρεπείς στην ωτίτιδα, όπως:
- όσα έχουν ακανόνιστο σχήμα αυτιού, όπως τα Σαρ Πέι, τα Τσόου Τσόου και τα αγγλικά Μπουλντόγκ
- όσα έχουν τρίχες μέσα στ' αυτιά, όπως τα Τερριέ και τα Πούντλς
- όσα έχουν μακριά αυτιά, όπως τα Κόκερ Σπάνιελ
- όσα ζουν συνεχώς στην ύπαιθρο και είναι εκτεθειμένα στην υγρασία, το νερό, τα ξένα σώματα που μπορεί να μπουν στ' αυτιά, όπως τα κυνηγόσκυλα

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ της ωτίτιδας:
- υπάρχει έντονη δυσοσμία του αυτιού
- το σκυλί ξύνει έντονα το αυτί και το κεφάλι του
- υπάρχει παχύρρευστο έκκριμα μέσα στ' αυτιά
- υπάρχει κοκκίνισμα, ερεθισμός και πρήξιμο στο εσωτερικό του αυτιού
- το σκυλί τινάζει ή γέρνει συνεχώς το κεφάλι του προς μια μεριά
- το σκυλί παρουσιάζει βαρηκοΐα
- το σκυλί παρουσιάζει περίεργη συμπεριφορά, απομονώνεται, δείχνει πως πονάει, κλαίει ή γίνεται υπερευαίσθητο 

Οι ΑΙΤΙΕΣ που προκαλούν την ωτίτιδα:
Διάφορες αιτίες μπορούν να προκαλέσουν ωτίτιδα.
- Αλλεργία
- Μικροοργανισμοί, παράσιτα και μύκητες
- Ξένα σώματα μέσα στο αυτί, όπως φυλλαράκια, χώμα, άγανα κλπ.
- Κάποιος τραυματισμός
- Κάποια ορμονική διαταραχή όπως ο υποθυρεοδεισμός
- Κληρονομικότητα
- Επίμονος και λανθασμένος τρόπος καθαρισμού του αυτιού

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ της ωτίτιδας:
Η θεραπεία της ωτίτιδας ποικίλει ανάλογα με το τι την προκαλεί. Ο κτηνίατρος είναι υπεύθυνος να εξετάσει πλήρως τον σκύλο και να αποφασίσει αν θα χρειαστεί καλλιέργεια ωτικού υλικού, ακτινογραφία, αντιβίωση, σταγόνες κλπ.
Γενικά η θεραπεία μπορεί να γίνει με αντιβίωση, χάπια, αλοιφές, σταγόνες ή σιρόπια. Οι ουσίες που χρησιμοποιούνται ανάλογα με το πρόβλημα, είναι αντιφλεγμονώδη, αντιμυκιτικά, παρασιτοκτόνα, αντισηπτικά ή αντιβιοτικά.

Ποια είναι η σωστή ΠΡΟΛΗΨΗ ώστε να διατηρούμε τα αυτιά του σκύλου μας υγιή:
Πρέπει να ελέγχουμε συχνά τα αυτιά του σκύλου μας, μια φορά την βδομάδα ή στις 10 μέρες, και να τα καθαρίζουμε σωστά. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να χρησιμοποιούμε μπατονέτες ή ξυλάκια για τον καθαρισμό των αυτιών.
Είναι προτιμότερο αρχικά να μας δείξει ο κτηνίατρος τον σωστό τρόπο καθαρισμού, ώστε να μπορούμε να το εφαρμόζουμε και εμείς στο σπίτι. 
Συνήθως χρησιμοποιούμε κάποιο ειδικό καθαριστικό υγρό, ή εκχύλισμα από φυσικά βότανα. Ρίχνουμε μια μικρή ποσότητα μέσα στο αυτί του σκύλου μας και κρατώντας τον να μην τιναχτεί, του κάνουμε ένα ελαφρύ μασάζ στον κρόταφο για 20 με 30 δευτερόλεπτα και βοηθάμε να μαλακώσει το έκκριμα που υπάρχει στην βάση του αυτιού. Αμέσως μετά τον αφήνουμε να τιναχτεί και με αυτόν τον τρόπο θα απομακρυνθούν εύκολα τα υπολείμματα εκκρίματος και ρύπων που υπάρχουν στο βάθος του αυτιού. Στην συνέχεια παίρνουμε ένα κομμάτι βαμβάκι, το ποτίζουμε με το ειδικό καθαριστικό υγρό και καθαρίζουμε σχολαστικά όλες τις πτυχές του αυτιού που έχουν ρύπους και εκκρίματα. 
Πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί στον τρόπο που καθαρίζουμε τα αυτιά, και να χρησιμοποιούμε πάντα σκευάσματα ελεγμένα από τον κτηνίατρό μας. Σε περίπτωση που καθαρίζουμε με λάθος τρόπο, ή με λάθος προϊόντα, μπορούμε να προκαλέσουμε χρόνια ωτίτιδα στον σκύλο μας, ή και να κολλήσουμε και εμείς οι ίδιοι κάποιον μικροοργανισμό από το μολυσμένο αυτί.
Επίσης καλό είναι, κατά την διάρκεια του μπάνιου να τοποθετούμε ένα στεγνό χαρτί ή βαμβάκι μέσα στο αυτί του σκύλου, ώστε να μην έρχεται σε άμεση επαφή με το νερό, και τα ζώα που παθαίνουν συχνά ωτίτιδα είναι προτιμότερο να μην κολυμπούν στην θάλασσα.

Περισσότερα

Τσίμπημα φιδιού στον σκύλο ή την γάτα μας.

Τώρα το καλοκαίρι που τα φίδια εμφανίζονται στους αγρούς, υπάρχει πιθανότητα να τσιμπήσουν το αγαπημένο μας τετράποδο, όταν αυτό εξερευνά τη φύση, σκαλίζει το χώμα και παρενοχλεί τις φωλιές τους.
Κάθε χρόνο είναι αρκετά τα περιστατικά τσιμπήματος φιδιού σε σκύλο ή γάτα, που καταλήγουν στον κτηνίατρο, και καλό είναι να μάθουμε ποιες είναι οι σωστές κινήσεις που πρέπει να ακολουθήσουμε σε περίπτωση που αντιληφθούμε πως κάτι τσίμπησε το ζωάκι μας.

Εδώ στην Ελλάδα υπάρχουν 7 είδη δηλητηριωδών φιδιών, και το πιο επικίνδυνο από όλα είναι η οχιά. Το τσίμπημά της μπορούμε να το καταλάβουμε σχετικά εύκολα, καθώς αφήνει στο σημείο 2-3 χαρακτηριστικές τρυπούλες (εκτός και αν το φίδι είναι πολύ μικρό, οπότε οι τρυπούλες μπορεί να μην είναι εμφανείς).

Το πόσο επικίνδυνο είναι το τσίμπημα του φιδιού για το ζώο μας, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: 
από το είδος του φιδιού, το μέγεθός του, την ηλικία του, την εποχή, και από το πόσο διάστημα έχει περάσει από την τελευταία φορά που τσίμπησε κάτι άλλο και πόσο δηλητήριο κατάφερε να παράξει στο μεταξύ. Όλα αυτά καθορίζουν την ποσότητα και την ποιότητα του δηλητηρίου που έχει εισέλθει στον οργανισμό του ζώου μας.

Οι σκύλοι και οι γάτες, πιο συχνά δέχονται τσιμπήματα φιδιών στα πόδια και το πρόσωπο. Όταν το φίδι είναι δηλητηριώδες, την στιγμή του τσιμπήματος, το ζώο μας αισθάνεται έντονο πόνο, θα γρυλίσει και θα απομακρυνθεί απότομα με έντρομο ύφος. Το σημείο μετά από λίγα λεπτά θα κοκκινίσει, θα πρηστεί, και αν το δηλητήριο είναι όντως από οχιά και σε μεγάλη ποσότητα, τότε τα συμπτώματα θα είναι πιο βαριά. Θα μουδιάσει και θα παραλύσει το δαγκωμένο σημείο, ο σκύλος θα εμφανίσει ναυτία, εμετό και αδυναμία, θα μουδιάσει η γλώσσα και το στόμα του, και θα αναπτύξει πυρετό με ρίγη και μυϊκούς σπασμούς.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, με την πρώτη υποψία πως τσίμπησε το ζωάκι μας ένα φίδι, πρέπει να το μεταφέρουμε οπωσδήποτε στον κτηνίατρο.
Στο μεταξύ, το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε, είναι να ακινητοποιήσουμε το ζώο μας. Όσο λιγότερη κίνηση κάνει το σώμα του, τόσο λιγότερο θα κυκλοφορήσει το δηλητήριο στον οργανισμό του και θα κερδίσουμε χρόνο.
Το να ρουφήξουμε το δηλητήριο με το στόμα μας, ή το να δέσουμε πολύ σφιχτά το άκρο για να μην προχωρήσει το δηλητήριο, είναι απλώς μύθοι, που κάνουν την κατάσταση πολύ χειρότερη, και καλό είναι να αποφεύγονται.
Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να πιέσουμε την περιοχή ώστε να βγει αρκετό αίμα, να ακινητοποιήσουμε το ζώο μας, και να το μεταφέρουμε αμέσως στον κτηνίατρο. 
Αν έχουμε χρόνο να παρατηρήσουμε το φίδι που τσίμπησε το ζώο μας (χρώμα, μήκος, σχέδια στην ράχη, χαρακτηριστικά του κεφαλιού), ή ακόμα και αν καταφέρουμε να το σκοτώσουμε και να το φέρουμε μαζί μας στον κτηνίατρο, θα τον βοηθήσει να καταλάβει πολύ πιο γρήγορα τι είδους φίδι τσίμπησε το ζώο μας, και ποια θα είναι η πιο αποτελεσματική αγωγή.

Ανάλογα με την σοβαρότητα της περίπτωσης θα ακολουθηθεί και η ανάλογη αγωγή.
Το σίγουρο είναι πως θα χορηγηθούν στο ζώο μας αντιβιοτικά, ηλεκτρολύτες και αντιτετανικός ορός, καθώς όλα τα φίδια μεταφέρουν μικρόβια, και άσχετα από το δηλητήριο είναι επικίνδυνα για οποιαδήποτε άλλη λοίμωξη.
Στην συνέχεια ο κτηνίατρος θα παρακολουθεί στενά το ζώο μας για ένα 24ωρο.
Το αν θα χορηγηθεί ο αντιοφικός ορός ή όχι, θα αποφασιστεί αποκλειστικά και μόνο από τον κτηνίατρο, και αφού έχουν περάσει πρώτα 2-3 ώρες από το τσίμπημα. Γενικά έχει αποδειχθεί πως ο αντιοφικός ορός είναι σχετικά αναποτελεσματικός, καθώς με τις καλοκαιρινές θερμοκρασίες αλλοιώνεται πολύ γρήγορα και χαλάει, και επίσης προκαλεί πολύ συχνά στα ζώα αλλεργικό σοκ. Γι' αυτό και οι κτηνίατροι τον χορηγούν πλέον μόνο σε ειδικές περιπτώσεις και πάντα ενδοφλέβια.
Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, θα χρειαστεί και μετάγγιση αίματος για να θεραπευτεί πλήρως το ζώο μας.

Γενικά θα πρέπει να γνωρίζουμε πως το τσίμπημα φιδιού δεν είναι κάτι απλό, καθώς αρκετά περιστατικά καταλήγουν σε θάνατο για το κατοικίδιό μας, αν δεν αντιμετωπιστούν σωστά και έγκαιρα.
Θα πρέπει πάντα να μεταφέρουμε το ζωάκι μας στον κτηνίατρο άμεσα, και εκείνος να αποφασίζει ποια είναι η πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση του τσιμπήματος.

Περισσότερα

Τρεις λόγοι γιατί δεν πρέπει να ξυρίζετε το κατοικίδιο σας.

Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά και η ζέστη όλο και μεγαλώνει! Και αν βλέπετε πως το Golden Retriever σας ή η μακρύτριχη γατούλα σας υποφέρουν από την ζέστη, είναι λογικό να μπείτε στον πειρασμό να τα κουρέψετε πολύ κοντά ή να τα ξυρίσετε.
Μην βιαστείτε όμως. Σύμφωνα με τους ειδικούς, περισσότερο κακό θα κάνετε, παρά καλό.
Ορίστε γιατί:

1. Την ίδια στιγμή που εμείς οι άνθρωποι δεν αντέχουμε να φοράμε μια γούνα μέσα στο κατακαλόκαιρο, η γούνα των ζώων μας στην πραγματικότητα, τους προσφέρει προστασία και ανακούφιση από την ζέστη.
"Η γούνα του ζώου λειτουργεί ακριβώς όπως η μόνωση στο σπίτι μας" εξηγεί η Dr. Louise Murray, Πρόεδρος του Κτηνιατρικού Νοσοκομείου Bergh Memorial. "Η μόνωση βοηθάει το σπίτι μας να μένει ζεστό τον χειμώνα και δροσερό το καλοκαίρι, και η γούνα του ζώου μας, κάνει ακριβώς αυτό."
Η γούνα του σκύλου αποτελείται από διάφορα επίπεδα, και αν του αφαιρέσουμε κάποια από αυτά, στην ουσία καταστρέφουμε το φυσικό σύστημα σύστημα ψύξης του ζώου.

2. Το τρίχωμα του ζώου προστατεύει τον σκύλο από εγκαύματα και καρκίνο του δέρματος.
Για να προστατέψουμε το δέρμα του σκύλου μας από εγκαύματα και από τον καρκίνο του δέρματος, είναι καλό να φροντίζουμε να κάνουμε μεγάλες βόλτες μόνο το απόγευμα που έχει πέσει ο ήλιος, ή να βάζουμε αντηλιακό σε διάφορα ευαίσθητα σημεία του δέρματος του σκύλου μας, όταν βγαίνουμε βόλτα το μεσημέρι. Τα πιο ευαίσθητα σημεία που μπορεί ο σκύλος να πάθει έγκαυμα, ειδικά αν είναι κοντότριχος ή ανοιχτόχρωμος, είναι η περιοχή γύρω από την μύτη, οι άκρες των αυτιών και η κοιλιά του.

3. Υπάρχουν καλύτεροι τρόποι διαχείρισης της γούνας του σκύλου μας, για να τον κρατήσουμε δροσερό: καλλωπισμός και βούρτσισμα.
"Είναι σωστό να καλλωπίζουμε την γούνα του σκύλου μας, και ειδικά αν είναι μακρύτριχος, να κουρεύουμε τα μακριά μαλλιά, ειδικά όσα κρέμονται κάτω από την κοιλιά προς τα πόδια" λέει η Dr. Murray. "Απλά μην επιχειρήσετε ποτέ να αφαιρέσετε τζίβες ή κόμπους από το τρίχωμα με το ψαλίδι, γιατί έτσι δημιουργείτε τρύπες στην γούνα. Και αν έχετε μια γατούλα μακρύτριχη, αφήστε την ακριβώς όπως είναι. Αντί για κούρεμα, είναι προτιμότερο να την βουρτσίζετε λίγο πιο συχνά, ειδικά τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού."

Και εννοείται πως δεν πρέπει να αμελούμε να έχουμε τα ζώα μας μέσα σε σκιερό και δροσερό περιβάλλον τα μεσημέρια, και να έχουν πάντα πρόσβαση σε δροσερό καθαρό νερό. Η ενυδάτωση είναι το παν!

Περισσότερα