Κόλπα στο τάισμα που θα κάνουν το σκύλο μας πιο υπάκουο, συνεργάσιμο και πολύ πιο χαρούμενο.
Το κυνήγι παραμένει μια συμπεριφορά έντονα χαραγμένη στο ένστικτο όλων των σκύλων και εμφανίζεται, για παράδειγμα, όταν κυνηγούν άλλα ζώα, αυτοκίνητα ή ποδήλατα. Είναι μάλιστα άμεσα συνδεδεμένο με την επιβίωσή τους: φαγητό ίσον ζωή. Τόσο απλά. Έτσι, η ώρα του ταΐσματος είναι μια ευκαιρία για να επιβληθούμε με θετικό τρόπο στα σκυλιά μας.
Παρατηρώντας στη φύση τη συμπεριφορά των προγόνων τους, των λύκων, μπορούμε να αντλήσουμε χρήσιμες πληροφορίες, καθώς οι βασικές για το είδος ανάγκες και συμπεριφορές παραμένουν παρόμοιες. Όταν το θήραμα φτάσει στην αγέλη, μοιράζεται με μια «τελετουργία» που ορίζει ο αρχηγός. Πρώτα θα φάνε τα κουτάβια (ώστε να διασφαλιστεί το μέλλον της αγέλης), ακολουθεί ο αρχηγός και μετά οι υπόλοιποι.
Τι σημαίνει αυτό για τα σκυλιά μας; Ότι το φαγητό του πρέπει να έχει παρόμοια αξία, όση έχει το θήραμα για το λύκο, έτσι ώστε να αισθανθεί πιο κοντά στη φύση και στα ένστικτά του. Όσο πιο κοντά νιώθει στη φύση του, τόσο πιο ισορροπημένος σκύλος είναι.
Πώς θα αυξήσετε την αξία του φαγητού
1. Πρέπει να αισθανθεί ότι το κέρδισε.
2. Να τρώει μετά τον αρχηγό (δηλαδή μετά από εσάς).
3. Να έχει περιορισμένο χρόνο στη διάθεσή του για να το φάει.
Ο βασικότερος κανόνας είναι ο πρώτος. Φροντίζουμε να δίνουμε καθημερινά την ευκαιρία στο σκύλο μας να κερδίζει το φαγητό του, είτε πρόκειται για το κυρίως γεύμα είτε για λιχουδιές. Και πάντα να τον ανταμείβουμε όταν υπάρχει λόγος – για παράδειγμα, η καλή του συμπεριφορά ή μια εντολή άψογα εκτελεσμένη.
Η «τελετουργία» του φαγητού
Για να αυξηθεί η αξία του φαγητού στα μάτια του, σας προτείνουμε να ακολουθείτε καθημερινά τον παρακάτω τρόπο ταΐσματος:
α) Εάν συμπίπτουν οι ώρες μας
Αφού τελειώσουμε το δικό μας γεύμα, ταΐζουμε το σκύλο (1 ή 2 φορές την ημέρα). Θα του ετοιμάσουμε το πιάτο πάντα ψηλά στον πάγκο της κουζίνας, ζητώντας του συγχρόνως να καθίσει και να περιμένει. Θα ανακατέψουμε το φαγητό μέσα στο πιάτο με τα χέρια μας, για να αφήσουμε την οσμή μας. Έπειτα θα πάμε στο χώρο όπου τρώει, θα του ζητήσουμε και πάλι να «καθίσει» και να «μείνει» και μόνο αφού ηρεμήσει θα του δώσουμε το φαγητό. Αφήνουμε το πιάτο κάτω για 20-30 λεπτά κάθε φορά και μετά το αποσύρουμε, ακόμα κι αν δεν έχει τελειώσει.
β) Εάν δεν συμπίπτουν οι ώρες του φαγητού μας
Θα του ετοιμάσουμε το πιατάκι με τον ίδιο τρόπο, θα τρώμε κάτι -ένα κουλούρι, λίγο τυράκι- επιδεικτικά μπροστά του (για να παριστάνουμε τον αρχηγό) πριν του ζητήσουμε να καθίσει και να σταθεί, και μόνο τότε θα τον ταΐσουμε. Και πάλι αφήνουμε κάτω το φαγητό για 20-30 λεπτά και μετά το παίρνουμε.
Τα λάθη που πρέπει να αποφύγουμε στο τάισμα
∆εν του έχουμε συνεχώς ένα γεμάτο μπολ στο πάτωμα, όπου θα μπορεί να πηγαίνει να τρώει κατά βούληση. Έτσι του δίνουμε αμέσως αρχηγικό ρόλο, διότι ελέγχει μόνος του το φαγητό του. Επιπλέον, το φαγητό χάνει την αξία του και ο σκύλος γίνεται πιο δύσκολος και εκλεκτικός.
∆εν του ρίχνουμε την τροφή στο πιατάκι όταν αυτό είναι στο πάτωμα.
∆εν τον ταΐζουμε με το χέρι – εκτός αν υπάρχει οδηγία γιατρού. Με αυτόν τον τρόπο μάς ελέγχει αντί να τον ελέγχουμε και χάνουμε το κύρος μας.
∆εν τον ταΐζουμε προτού φάμε. Οι αρχηγοί τρώνε πάντα πρώτοι.
∆εν του δίνουμε από το φαγητό μας. Έτσι θα τον κάνουμε «ζητιάνο», πράγμα αναξιοπρεπές για το σκύλο και εξαιρετικά ενοχλητικό για εμάς και τους επισκέπτες μας. Επίσης, του περνάμε το λανθασμένο μήνυμα ότι έχει δικαίωμα στο φαγητό μας – κανείς στην αγέλη δεν πρέπει να έχει δικαίωμα στο φαγητό του αρχηγού. Τέλος, με αυτή τη συνήθεια, του δίνουμε την ευκαιρία να μας ελέγξει και να μας «ρίξει» με τη συμπεριφορά του.
Έχει ήδη καταντήσει «ζητιάνος»;
Ευτυχώς, αυτή η συνήθεια σταματάει πολύ εύκολα. Αρκεί να μην τον ταΐζουμε την ώρα που τρώμε. Αν μας είναι δύσκολο να βλέπουμε αυτά τα «λυπημένα, μεγάλα στρογγυλά ματάκια», τότε απλώς απομακρύνουμε το σκύλο μέχρι να τελειώσουμε το φαγητό μας.
[Πηγή]
Παρατηρώντας στη φύση τη συμπεριφορά των προγόνων τους, των λύκων, μπορούμε να αντλήσουμε χρήσιμες πληροφορίες, καθώς οι βασικές για το είδος ανάγκες και συμπεριφορές παραμένουν παρόμοιες. Όταν το θήραμα φτάσει στην αγέλη, μοιράζεται με μια «τελετουργία» που ορίζει ο αρχηγός. Πρώτα θα φάνε τα κουτάβια (ώστε να διασφαλιστεί το μέλλον της αγέλης), ακολουθεί ο αρχηγός και μετά οι υπόλοιποι.
Τι σημαίνει αυτό για τα σκυλιά μας; Ότι το φαγητό του πρέπει να έχει παρόμοια αξία, όση έχει το θήραμα για το λύκο, έτσι ώστε να αισθανθεί πιο κοντά στη φύση και στα ένστικτά του. Όσο πιο κοντά νιώθει στη φύση του, τόσο πιο ισορροπημένος σκύλος είναι.
Πώς θα αυξήσετε την αξία του φαγητού
1. Πρέπει να αισθανθεί ότι το κέρδισε.
2. Να τρώει μετά τον αρχηγό (δηλαδή μετά από εσάς).
3. Να έχει περιορισμένο χρόνο στη διάθεσή του για να το φάει.
Ο βασικότερος κανόνας είναι ο πρώτος. Φροντίζουμε να δίνουμε καθημερινά την ευκαιρία στο σκύλο μας να κερδίζει το φαγητό του, είτε πρόκειται για το κυρίως γεύμα είτε για λιχουδιές. Και πάντα να τον ανταμείβουμε όταν υπάρχει λόγος – για παράδειγμα, η καλή του συμπεριφορά ή μια εντολή άψογα εκτελεσμένη.
Η «τελετουργία» του φαγητού
Για να αυξηθεί η αξία του φαγητού στα μάτια του, σας προτείνουμε να ακολουθείτε καθημερινά τον παρακάτω τρόπο ταΐσματος:
α) Εάν συμπίπτουν οι ώρες μας
Αφού τελειώσουμε το δικό μας γεύμα, ταΐζουμε το σκύλο (1 ή 2 φορές την ημέρα). Θα του ετοιμάσουμε το πιάτο πάντα ψηλά στον πάγκο της κουζίνας, ζητώντας του συγχρόνως να καθίσει και να περιμένει. Θα ανακατέψουμε το φαγητό μέσα στο πιάτο με τα χέρια μας, για να αφήσουμε την οσμή μας. Έπειτα θα πάμε στο χώρο όπου τρώει, θα του ζητήσουμε και πάλι να «καθίσει» και να «μείνει» και μόνο αφού ηρεμήσει θα του δώσουμε το φαγητό. Αφήνουμε το πιάτο κάτω για 20-30 λεπτά κάθε φορά και μετά το αποσύρουμε, ακόμα κι αν δεν έχει τελειώσει.
β) Εάν δεν συμπίπτουν οι ώρες του φαγητού μας
Θα του ετοιμάσουμε το πιατάκι με τον ίδιο τρόπο, θα τρώμε κάτι -ένα κουλούρι, λίγο τυράκι- επιδεικτικά μπροστά του (για να παριστάνουμε τον αρχηγό) πριν του ζητήσουμε να καθίσει και να σταθεί, και μόνο τότε θα τον ταΐσουμε. Και πάλι αφήνουμε κάτω το φαγητό για 20-30 λεπτά και μετά το παίρνουμε.
Τα λάθη που πρέπει να αποφύγουμε στο τάισμα
∆εν του έχουμε συνεχώς ένα γεμάτο μπολ στο πάτωμα, όπου θα μπορεί να πηγαίνει να τρώει κατά βούληση. Έτσι του δίνουμε αμέσως αρχηγικό ρόλο, διότι ελέγχει μόνος του το φαγητό του. Επιπλέον, το φαγητό χάνει την αξία του και ο σκύλος γίνεται πιο δύσκολος και εκλεκτικός.
∆εν του ρίχνουμε την τροφή στο πιατάκι όταν αυτό είναι στο πάτωμα.
∆εν τον ταΐζουμε με το χέρι – εκτός αν υπάρχει οδηγία γιατρού. Με αυτόν τον τρόπο μάς ελέγχει αντί να τον ελέγχουμε και χάνουμε το κύρος μας.
∆εν τον ταΐζουμε προτού φάμε. Οι αρχηγοί τρώνε πάντα πρώτοι.
∆εν του δίνουμε από το φαγητό μας. Έτσι θα τον κάνουμε «ζητιάνο», πράγμα αναξιοπρεπές για το σκύλο και εξαιρετικά ενοχλητικό για εμάς και τους επισκέπτες μας. Επίσης, του περνάμε το λανθασμένο μήνυμα ότι έχει δικαίωμα στο φαγητό μας – κανείς στην αγέλη δεν πρέπει να έχει δικαίωμα στο φαγητό του αρχηγού. Τέλος, με αυτή τη συνήθεια, του δίνουμε την ευκαιρία να μας ελέγξει και να μας «ρίξει» με τη συμπεριφορά του.
Έχει ήδη καταντήσει «ζητιάνος»;
Ευτυχώς, αυτή η συνήθεια σταματάει πολύ εύκολα. Αρκεί να μην τον ταΐζουμε την ώρα που τρώμε. Αν μας είναι δύσκολο να βλέπουμε αυτά τα «λυπημένα, μεγάλα στρογγυλά ματάκια», τότε απλώς απομακρύνουμε το σκύλο μέχρι να τελειώσουμε το φαγητό μας.
[Πηγή]
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου